Claudio Longhi en het wonder in Milaan: "Ethiek en intellectuele spanning, de stad weet oplossingen te vinden."

Milaan, 29 augustus 2025 – Een theater met meerdere trajecten. Internationaal. In diepgaande dialoog met de lokale gemeenschap. In staat om clichés en machtsverhalen te ontmantelen. Dit is de Piccolo van vandaag. Verplaatst naar het hedendaagse. En steeds verder verwijderd van louter regietheater. Dankzij de artistieke leiding van Claudio Longhi (nu ondersteund door algemeen directeur Lanfranco Li Cauli). Longhi ontvangt de nationale Franco Enriquez-prijs in Sirolo.

U bent al lange tijd de assistente van Ronconi. Ervaart u de verandering die gepaard gaat met conflicten?

Nee, ik denk dat mijn pad organisch is, en dat het voor een groot deel voortkomt uit de theoretische reflecties die ik tijdens mijn studie heb opgedaan, met mijn leerstoel Geschiedenis van de Regie. Toen kwam de ontmoeting met Koltès en Testori, twee auteurs die regie in vraag konden stellen en die, om verschillende redenen, mijn visie hebben aangewakkerd. Als regisseur was het dan ook vanzelfsprekend om me te richten op deze curatoriële aanpak, ook omdat verandering een objectieve realiteit is geworden.

Hebben de aangesloten kunstenaars en het internationale festival structuur gegeven aan de reis?

"Ze vormden de culminatie en structurerende factor. Het elimineren en heruitvinden van rollen leidde tot de creatie van een artistieke familie met meerdere perspectieven. Perspectieven die internationaal verkend moesten worden via het festival, om nieuwe theoretische helderheid te vinden."

Hoe verhoudt het zich tot de gemeenschap?

Mijn perceptie is er een van openheid en interesse, en niet alleen in kwantitatieve termen. Ik doel op de kwaliteit van de dialoog met gemeenten, bibliotheken en de verenigingen die betrokken zijn bij onze projecten, van Corvetto met Unlock the City! tot Davide Enia's "Eleusi", in samenwerking met Cori Lombardia. Of de meeslepende ervaringen die het Immersioni Festival biedt, zoals Phoebe Zeitgeist's "Suburbia Dream" in Chiaravalle. Concrete, proactieve en proactieve reacties.

Hoe is het in Milaan?

Het maakt een bijzondere periode door. Maar het heeft al lang blijk gegeven van een ethische houding en intellectuele gedrevenheid die het in staat stellen oplossingen te vinden in tijden van crisis. Dit is al decennia zo, misschien wel eeuwen als we terugkijken naar de Verlichting, met de connectie tussen Manzoni en het Parijs van de Ideologen. Door dit alles heen blijft theater een ruimte waar eigentijdsheid wordt verwerkt. En in het feit dat Milaan een theaterstad is, denk ik dat het ook een van zijn sterkste banden met Europa heeft.

De ‘ethische houding’ lijkt echter te zijn ingezakt.

Ik wil de vraag niet ontwijken. Maar in het Brechtiaanse didactische denken heeft een these een antithese nodig om te bestaan. Houding wordt daarom gemeten in momenten van crisis, in reactie.

De Leoncavallo?

"Onverminderd de wet, vind ik het belangrijk om het voortbestaan ​​en de groei van die gemeenschapscentra te waarborgen, die dienen als knooppunten van sociale interactie en gezelligheid. Deze ruimtes zijn essentieel voor de ontwikkeling van de samenleving."

Hoe vatten we het seizoen samen?

"Met de titel 'Complement of Relationship' denk ik dat het veel van onze reflecties weergeeft. Het benadrukt de urgentie van het verkennen van relaties tussen onderwerpen en de dynamiek van het vergelijken van standpunten. Het seizoen voedt en beluistert verschillende perspectieven en verbeeldingen."

Ze zal “Miracle in Milan” regisseren.

Gezien de omstandigheden was het een bijna voor de hand liggende keuze. Bedenk ook dat het het begin markeert van een periode van drie jaar die zal culmineren in het tachtigjarig jubileum van het Piccolo Teatro. 'Miracle in Milan' beschrijft een cruciaal keerpunt voor de stad: de wederopbouw. ​​Het is een neorealistisch werk, maar niet zo ver verwijderd van magisch realisme. Door het sprookjesparadigma te omarmen, wordt het een krachtig artistiek instrument.

En de vluchtscène?

“Stel dat we het bestuderen…”

Heb je nog energie over om de Luca Ronconi School te runnen?

“Het is juist andersom: school is de drijvende kracht achter alles, daar komt mijn brandstof vandaan.”